مقایسه تأثیر لیدوکائین با آتراکوریوم در کاهش فاسیکولاسیون، میالژی و تغییر پتاسیم سرم ناشی از سوکسی نیل کولین طی القای بیهوشی

زمینه و هدف: در بیمارانی که نیاز به لوله‌گذاری تراشه دارند اگر در خطر آسپیراسیون باشند لازم است القای بیهوشی و لوله‌گذاری تراشه به روش القای با توالی سریع صورت گیرد. سوکسی نیل کولین تنها بلوک کننده ی عصبی عضلانی است که شروع اثر سریع و مدت اثر خیلی کوتاه دارد و بنابراین در القای بیهوشی از نوع القای با توالی سریع داروی انتخابی است. این دارو دارای مزایای آشکاری شامل قیمت ارزان، شروع اثر سریع، مدت اثر کوتاه، شلی عضلانی عمیق و عدم نیاز به خنثی کردن بلوک عصبی عضلانی می‌باشد. از جمله عوارض این دارو بروز فاسیکولاسیون، میالژی بعد از عمل و افزایش پتاسیم سرم می‌باشد‌. هدف ما از این مطالعه مقایسه آتراکوریوم با لیدوکائین در جلوگیری از بروز این عوارض است. روش تحقیق: در این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور بیماران 50-20 ساله با کلاس یک و دو ASA که به بیهوشی عمومی جهت عمل جراحی نیاز داشتند به صورت تصادفی و به روش بلوک های چهارتایی در دو گروه Aو B تقسیم شدند. گروه A سه دقیقه قبل از سوکسی نیل کولین، آتراکوریوم با دوزmg/kg 05/0 و گروه B سی ثانیه قبل از سوکسی نیل کولین، لیدوکائین با دوز mg/kg 5/1 دریافت کردند. هر دو گروه القای بیهوشی با تیوپنتال سدیم mg/kg 4 و سوکسی نیل کولین mg/kg5/1 دریافت کردند. فاسیکولاسیون و میالژی روز اول و روز دوم بعد از عمل ارزیابی و ثبت گردید. پتاسیم سرم قبل از القای بیهوشی و 5 دقیقه بعد از تزریق سوکسی نیل کولین اندازه گیری و ثبت گردید. بیماران مورفین وریدی یا استامینوفن خوراکی یا شیاف استامینوفن برای تسکین درد بعد از جراحی دریافت کردند. یافته ها: 160 بیمار مورد مطالعه واقع شدند. فراوانی و شدت فاسیکولاسیون در دوگروه مشابه یکدیگر بود و تفاوت معنی داری نداشت (05/0p>). میالژی در روز اول و روز دوم در گروه لیدوکائین نسبت به گروه آتراکوریوم از فراوانی و شدت کمتری برخوردار بود و این تفاوت معنی دار بود (05/0p